Σελίδα 2η "Η Προσευχή και τα επίπεδά της" Απόσπασμα του ομώνυμου κεφαλαίου από το βιβλίο "Αέναον Φυσικός στο Φως"

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ
Ακριβές απόσπασμα από το βιβλίο "Αέναον Φυσικός στο Φως", σελ.:860-876

Άνθρωπε, η οντολογική ποιότητα του “είναι” σου είναι η αληθινή, η γνήσια προσευχή σου, η οποία παρουσιάζεται πάντοτε ενώπιον του Θεού.

Αυτή η οντολογική σου ποιότητα-προσευχή οριοθετεί όλο τον κύκλο της εδώ ζωής σου, αυτή καθορίζει και την αιώνια θέση που η ψυχή σου θα λάβει στην αιωνιότητά της. Γι’ αυτό, όσοι συνέλαβαν την αλήθεια που μόλις είπαμε, ξεκινούν την προσευχή τους με τη φράση: “Δημιουργέ της ζωής κάνε όλο το εσωτερικό μου “είναι” αγάπη, αλήθεια, δύναμη ζωής, ευγνωμοσύνη…”.

Προσευχή είναι το ασίγητο ευχαριστώ της ψυχής στο Δημιουργό της.
Προσευχή είναι η λαχτάρα της ψυχής να ζει για πάντα ενωμένη με τον Θεό.
Προσευχή είναι οι δυνάμεις του ανθρώπου όταν βρίσκονται ενοποιημένες και ομόφωνες, γεμάτες αγάπη και υμνούν το Δημιουργό της ζωής.

Προσευχή είναι το πιο μεγάλο μέσο για την απόκτηση εσωτερικής καθαρότητας, αλλά και το αποτέλεσμα της εσωτερικής καθαρότητας.Η προσευχή είναι η μέθοδος, ο τρόπος, ο αθλητικός στίβος όπου γυμνάζεται ο ανθρώπινος λόγος , εσωτερικός και εξερχόμενος, για να προσαρμοστεί, να ενοποιηθεί και τέλος να ομοιωθεί με το Θείο Λόγο, ώστε να γίνει δίαυλός του.

Ο λόγος της προσευχής μας είναι το ανώτερο και ιερότερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στον Θεό, στο Δημιουργό μας. Ευτυχισμένος αυτός που το προσφέρει με πράξη ζωής.

Η ολοκληρωμένη προσευχή ανοίγει τις μυστικές πύλες του ουράνιου Θεού και η κατερχόμενη δύναμη δημιουργεί ζωντανή ελπίδα εκεί που όλες οι δυνάμεις, ορατές και αόρατες, έρχονται σε αδιέξοδο.

Η προσευχή είναι δύναμη λόγου που μπορείς να επιλέξεις ελεύθερα και να τον εργαστείς στον εαυτό σου, σμιλεύοντας το πνευματικό σου σώμα σύμφωνα με το πνεύμα των προσευχών σου.

Η μεγαλύτερη προσευχή είναι να έχεις εσωτερικό “είναι” αγάπης, χρηστότητας και ανεξικακίας, ώστε να είσαι μια συνεχόμενη προσευχή προς το Δημιουργό σου.Προσευχή είναι εκείνη η όμορφη ένωση που υπάρχει μεταξύ εμβρύου και μάνας. Το μεν έμβρυο είναι η ψυχή, η δε μάνα η θεότητα και η προσευχή ο ομφάλιος λώρος που ενώνει τους δύο.

Προσευχή είναι η έκφραση ευγνωμοσύνης του λάτρη της ψυχής προς τον Θεό. Προσευχή είναι ο δρόμος που ακολουθώντας τον ελευθερώνεται ο λάτρης της ψυχής και κατ’ επέκταση όλος ο άνθρωπος από τις παγίδες του εχθρού . Προσευχή και δύναμη προσευχής είναι ο νους της αγάπης, ο νους της ειρήνης, η καρδιά της συμπάθειας, της ανεξικακίας, των αγνών προθέσεων, ο λόγος που έχει απαλλαχθεί από κάθε ψυχρότητα και αντιπάθεια. Τότε ο άνθρωπος παρουσιάζεται μέσα σε ολοκληρωμένη πίστη , έτοιμος να υπηρετήσει την τέλεια Αγάπη του Θεού σε όλες τις συνθήκες της ζωής του, σηκώνοντας και το βάρος που τυχόν χρειαστεί, χωρίς όμως να συνθλίβεται ή να μειώνεται η καθαρότητά του.

Προσευχή είναι οι λόγοι μας, εσωτερικοί και εξερχόμενοι, οι σκέψεις μας, η ποιότητά τους, οι πράξεις μας, οι προθέσεις μας, τα βιώματά μας, τα όνειρά μας, οι επιθυμίες μας, οι αγάπες μας, τα μίση μας, τα θετικά και τα αρνητικά μας, όλη μας η ζωή, η στάση μας απέναντί της, ο καλός και κακός εαυτός μας, ο φανερός και ο κρυφός εαυτός μας, όλα μέσα μας, τα πάντα μέσα μας είναι προσευχή.

Προσευχή είναι αυτό που έχει μέσα της η καρδιά σου, δηλαδή η ποιότητα που έχει το πνευματικό σου σώμα. Αν αυτό που έχει μέσα της η καρδιά σου είναι καλό, αυτό το ίδιο λαμβάνεται σαν προσευχή καλή που ζητά το καλό που ζει, να δωρηθεί σε όλους όσους το θέλουν˙ κι αν αυτό που έχει μέσα της η καρδιά σου είναι άσχημο, αυτό το ίδιο λαμβάνεται σαν προσευχή κακή που ζητά να πολλαπλασιαστεί το κακό της σε όσους θέλουν, αλλά και σε όσους δεν το θέλουν. Μα, ποιο λογικό ον θα τολμούσε να αποκαλέσει την κακία, τα μίση, τα ψέματα, τις εχθρότητες, τις βλασφημίες, τις θολές και άσχημες σκέψεις, τα εγώ, την πλεονεξία, τα πάθη, τη μανία της δόξας, την ξεχωριστικότητα, τις προσκολλήσεις σε αρνητικές δυνάμεις και όλη τη συνάφεια αυτών προσευχή; Απολύτως κανένα. Τότε, δικαιολογημένα θα μου πεις, πώς εσύ ονομάζεις τα πάντα μέσα μας προσευχή; Τα ονομάζω έτσι διότι τα πάντα μέσα μας είναι προσευχή, αλλά και για να σε προετοιμάσω κατάλληλα να ακολουθήσεις αληθινούς λόγους της προσευχής που οδηγούν στην ολοκληρωμένη πίστη και στη ζωή της τέλειας αγάπης.

Ένεκα της εσωτερικής ατέλειας που παρουσιάζουμε εμείς οι άνθρωποι, ο Θεός, από αγάπη για εμάς, χώρισε την προσευχή σε επίπεδα, ώστε να μη λαμβάνονται σαν προσευχή οι απρέπειές μας , τα ανάρμοστά μας, οι μικρότητές μας και η κακότητά μας. Για το λόγο αυτό, από σεβασμό προς το υπέροχο της προσευχής, δεν ονομάζουμε τα άσχημα προσευχή, αλλά τα καλούμε αρνητική προσευχή ή εχθρούς της ψυχής, εχθρούς της προσευχής, αρνητικές δυνάμεις, ατελείς λόγους.

Να έχεις βαθιά στο νου σου πως όταν μιλάμε για προσευχή, ταυτόχρονα μιλάμε για τελειότητα και όταν μιλάμε για τελειότητα, μιλάμε για Θεό. Η προσευχή είναι ο δρόμος που οδηγεί και οφείλει να οδηγεί το ανθρώπινο “είναι” προς την τελειότητα. Έτσι, στην προσευχή έχουμε βαθμούς οι οποίοι αναλόγως το ύψος που έχουμε επιτύχει, μας οδηγούν στην τελειότητα.

Αληθινή προσευχή είναι η καθαρότητα, η αγνότητα των όντων. Γι’ αυτό, όπου αγνότητα, όπου καθαρότητα, εκεί έχουμε παρουσία υψηλής προσευχής, ενώ όπου απουσιάζει η αγνότητα και η καθαρότητα, στην πραγματικότητα απουσιάζει και η προσευχή, ακόμα κι αν καταβάλλουμε συμπτωματικά κάποια σχετική προσπάθεια προς την προσευχή, ψελλίζοντας κάποιους λόγους που προσπαθούν να ακουστούν σαν προσευχή.

Στην κυριολεξία προσευχή είναι ο Θεός. Είναι η μοναδική, η όντως προσευχή και αυτό γιατί η προσευχή απαιτεί αγιότητα και καθαρότητα.
Όλα τα άγια και καθαρά όντα λαμβάνουν την αγιαστική δύναμη από τον Θεό, γι’ αυτό και γνωρίζουν πως ο Κύριος δίδει γνώση, δηλαδή ο Κύριος εμπνέει και διδάσκει την προσευχή. Γι’ αυτό το λόγο τα όντα φροντίζουν να μη χάνεται η καθαρότητά τους και αυτή είναι η μόνη τους μέριμνα, αφού γνωρίζουν πως όσο πιο φωτεινός παρουσιάζεται ο πυρήνας τους, τόσο υψηλότερες δυνάμεις της προσευχής απολαμβάνουν, ενώ εκεί που το σώμα της προσευχής, δηλαδή η οντολογική ποιότητα των όντων αποκαλύπτεται μολυσμένη μέσα σε αντιπάθειες, απιστίες, εχθρότητες και εγωισμούς, όσο πιο αφώτιστος παρουσιάζεται ο πυρήνας των όντων που προσεύχονται, τόσο η προσευχή τους τα καταδικάζει . Το ίδιο ισχύει και στον άνθρωπο.

Όταν μιλάς για προσευχή, μιλάς για αγάπη. Όταν ζεις στην αγάπη, αναδεικνύεις την προσευχή στο ύψος που της πρέπει.
Η σοφία της αγάπης είναι ο νους της προσευχής. Όπως το άρωμα αναδύεται από το άνθος και ευωδιάζει τον γύρω του χώρο ευφραίνοντας όσους βρεθούν στην ακτίνα του, έτσι και το άρωμα της προσευχής αναδύεται από την ποιότητα του πνευματικού μας σώματος. Εάν η ποιότητα του πνευματικού σου σώματος είναι αγάπη, το άρωμα που αναδύεται από αυτό, η προσευχή σου, είναι άρωμα εκλεκτό. Εάν η ποιότητα του πνευματικού σου σώματος είναι μολυσμένη, το άρωμα που αναδύεται από αυτό, η προσευχή σου, είναι άρωμα δύσοσμο.

Όπου υπάρχει αληθινή προσευχή εκεί χάνεται, παύει κάθε φιλοσοφία και όπου δεν υπάρχει αληθινή προσευχή, γίνεται επιτακτική ανάγκη η ορθή φιλοσοφία.

Η ορθή φιλοσοφία φθάνει στον τέλειο βαθμό της όταν προσφέρει στον άνθρωπο κατάλληλους λόγους οι οποίοι τον στρέφουν στην προσευχή και τον οδηγούν στην καλλιέργεια της αγάπης του Θεού, του ανθρώπου, της ζωής.

Η προσευχή φθάνει στον τέλειο βαθμό της όταν αναδεικνύει τον άνθρωπο και όλη του τη φιλοσοφία, όλο τον τρόπο ζωής του, έκφραση τέλειας αγάπης, φωτεινό δοξαστικό ον που πάνω του λάμπει η θεία εικόνα του Δημιουργού του.

Γι’ αυτό, στο κείμενο αυτό μην αναζητήσεις και μη μείνεις στις φιλοσοφικές έννοιες, αλλά να επιδιώξεις με κάθε τρόπο, με κάθε κόστος, όποιος κι αν είσαι, ό,τι κι αν είσαι, να κοινωνήσεις τις υψηλές δυνάμεις της προσευχής.

Δυστυχία βασιλεύει στην καρδιά των ανθρώπων γιατί δεν διαθέτουν στη ζωή τους λίγες ώρες από την κάθε μέρα τους για να κοινωνήσουν τη χαρά της προσευχής, να προσφέρουν το ιερό του λόγου τους στον Θεό.

Πλήθη ανθρώπων δεν έχουν κατανοήσει πόσο απαραίτητη είναι η προσευχή στη ζωή τους και έτσι χάνουν τους θησαυρούς της.

Η έλλειψη της προσευχής κάνει τον άνθρωπο αστέγαστο σπίτι μέσα σε βαριά χειμωνιά και τον υποχρεώνει να κατοικεί μέσα σ’ αυτό.

Γεωργός συμφορών είναι η δύναμη εκείνη που σπρώχνει τη ζωή των ανθρώπων μακριά από την προσευχή, μακριά από την θεία Αγάπη. Η δύναμη αυτή αντιμάχεται δυνατά ακόμα και αυτούς που αγωνίζονται ζωντανά στο στάδιο της ζωής τους να έχουν προσευχή.

Ο άνθρωπος που ζει δυνάμεις της προσευχής κρατά με πολλή σταθερότητα την αγάπη μέσα του και κάθε στιγμή της ζωής του αποδεικνύεται θεληματικός εκφραστής της ενώ, αντίθετα, ο άνθρωπος που αγνοεί τις αλήθειες της προσευχής και ζει την έλλειψή της, διαθέτει αδύναμη αγάπη μέσα του η οποία ψύχεται εύκολα και με τις πιο ασήμαντες αφορμές της ζωής ταράζεται, γι’ αυτό συχνά ξεπέφτει μακριά της αγάπης που είναι η προσευχή και γίνεται εκφραστής της κακίας.

Πόσο σκοτάδι υπάρχει μέσα στο νου, στην καρδιά και στον πυρήνα της ύπαρξης όλων εκείνων που λένε πως η προσευχή είναι απλά ένα θρησκευτικό συναίσθημα και μάλιστα αμφισβητούμενο… Με ποιο θρήνο να θρηνήσει άξια κανείς για αυτούς, μήπως έτσι συγκινηθούν και σιωπήσουν τους νεκρούς λόγους που με ανόητη ευκολία ξεστομίζουν;

Σε όλους αυτούς που υποστηρίζουν παρόμοιους λόγους και έχουν στην καρδιά τους πως η προσευχή είναι χάσιμο χρόνου, εμπιστεύομαι πως λίγες λέξεις προσευχής ξεπερνούν σε πλούτο τους χωμάτινους θησαυρούς που προσκυνούν.

Γνωρίζω άνθρωπο ο οποίος περιέγραφε βιώματα προσευχής που ο Θεός τον είχε αξιώσει να ζήσει, τα οποία τον έφεραν σε κατάσταση απόλυτης αγάπης, ανείπωτης χαράς, σε άγγιγμα υπερφυσικών διαστάσεων, σε κοινωνία του εσωτερικού του πνεύματος με το Πνεύμα του Θεού. Έλεγε και ξανάλεγε πως, όταν τον άνθρωπο τον αγγίξει το Πνεύμα του Θεού, οι ανθρώπινες δυνάμεις του ανυψώνονται σε τέτοια ύψη που καμιά γνωστή ομορφιά του ορατού κόσμου δεν γίνεται να συγκριθεί με την ομορφιά της εμπειρίας αυτής. Τα συναισθήματα που ο άνθρωπος βιώνει στην τέλεια προσευχή είναι τέτοια, που η περιγραφή τους θα άφηνε άφωνους όσους θα τύχαιναν να απολαύσουν αυτήν την ωραία ακρόαση. Το ίδιο συμβαίνει με όλες τις ανθρώπινες δυνάμεις. Ιδιαίτερα ο λογικός νους του ανθρώπου βυθίζεται σε τέτοια πύρωση αγάπης, που καμία περιγραφή δεν αρκεί να περιγράψει στους ανθρώπους που δεν το έχουν βιώσει, το μέγεθος της απόλαυσης που απολαμβάνει ο νους αυτός.

Όχι, άνθρωπε, η προσευχή δεν είναι μια απλή εσωτερική σου ανάγκη. Είναι ιερή τρέλα. Είναι η αγάπη χωρίς όρια της ψυχής σου, που ζητά να αποδίδει αιώνια ευχαριστώ στο Δημιουργό της.Αρχή προσευχής είναι η απομάκρυνσή μας από κάθε κακία. Η ολοκλήρωση της προσευχής μας επιτυγχάνεται όταν κάτω από όλες τις συνθήκες της ζωής εμείς μένουμε εκφραστές αγάπης, εσωτερικά και εξωτερικά. Η προσευχή μας γίνεται τέλεια όταν στο εσωτερικό μας “είναι” κατοικήσει ο Ιερός επισκέπτης και μας αποκαλυφθεί φανερώνοντας τη δόξα Tου.

Εκείνη η λανθασμένη αντίληψη πολλών πως προσευχή είναι μόνο ο λόγος και γενικά οι λόγοι που εκφωνούν την ώρα της προσευχής τους, τούς εξαπατά, κάνοντάς τους απρόσεκτους όλες τις άλλες στιγμές της ζωής τους. Εύκολα θα βρεις γύρω σου ανθρώπους με αυτή τη λανθασμένη αντίληψη. Οι άνθρωποι αυτοί όταν προσεύχονται θέλουν να πουν το καλύτερο στην προσευχή τους, να εκφράσουν το ωραιότερο, το ιερότερο και εκτός προσευχής ξεστομίζουν ό,τι ανάρμοστο τους κατέβει στο νου και στη γλώσσα.

Η αλήθεια είναι πως την ώρα της προσευχής μας, αλλά και κάθε στιγμή της ζωής μας, κάθε μας λόγος έχει την τιμή που του αξίζει. Είναι δηλαδή προσευχή. Για να μην τολμήσω να πω πως εκτός προσευχής ο λόγος μας και όλοι οι λόγοι μας είναι ισχυρότεροι. Γιατί η προσευχή, ο λόγος που απευθύνεται στον Θεό, ακόμα κι αν είναι ανάρμοστος και άπρεπος, σε τι να μολύνει τον Θεό; Μήπως ο βρώμικος λόγος, ο δικός σου και όσων όντων έχουν παρόμοια ποιότητα, δύναται να μολύνει τον Θεό; Ασφαλώς όχι. Όμως ο λόγος της κάθε στιγμής που απευθύνεται σε συνανθρώπους σου δύναται όχι μόνο να τους μολύνει και να τους προκαλέσει πολλά άσχημα, αλλά και να χτίσει μέσα τους την κόλαση. Γι’ αυτό, σε παρακαλώ κατανόησε πως όσο προσέχεις την κάθε λέξη της προσευχής σου, αν προσέχεις, το ίδιο και περισσότερο να προσέχεις και την κάθε λέξη της ζωής σου, όταν μάλιστα απευθύνεσαι σε ανθρώπους.

Ο άνθρωπος ελευθερώνεται από τις προσκολλήσεις του, λυτρώνεται από τα εγώ του και ο λάτρης της ψυχής του ενδύεται με φωτεινό χιτώνα ιερότητας όταν το ύψος της εσωτερικής καθαρότητας που επικρατεί στο πνευματικό του σώμα είναι υψηλό.

Κανένας άνθρωπος χωρίς προσευχή δεν αγίασε˙ αλλά κι αν βρέθηκε στο πνευματικό του σώμα καθαρός, σαν φυσική συνέπεια οδηγήθηκε στην προσευχή.

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι βαθιά εξοικειωμένοι με την αληθινή προσευχή, οι οποίοι ακόμα και στις έσχατες ανάγκες της επιβίωσης, της αδικίας, της περιφρόνησης, της κακοποίησης, διατηρούν το εσωτερικό τους γεμάτο φως και δέχονται τα βάρη γαλήνιοι, γεμάτοι πνευματική ομορφιά, χωρίς ίχνος πικρίας, χωρίς σκιά εντάσεων στον εσωτερικό τους κόσμο. Παρουσιάζουν έτσι το θαύμα που κέρδισαν μέσα από την προσευχή τους και αναδεικνύονται ζωντανή, ωραία προσευχή.
Ο άνθρωπος που έχει ολοκληρωμένη αγάπη προς τον Θεό σαν τρόπο ζωής και σαν εσωτερική κατάσταση αποκτά στο λόγο της προσευχής του την εσωτερική δύναμη να αντλεί σοφία από όλα τα γεγονότα της ζωής του, να γίνεται καλύτερος, πλατύτερος και οι δυνάμεις αυτές τον ωθούν και τον βοηθούν να ανέβει στις υψηλότερες κορυφές της πνευματικής τελειότητας, να κοινωνεί τη χαρά του Δημιουργού του.

Ο άνθρωπος που έχει ζωή αγάπης και η καθαρότητα της καρδιάς του παραμένει αμόλυντη σε όλες τις στιγμές της ζωής του, βιώνει μια θαυμάσια λεπτή εσωτερική ευθύτητα που λειτουργεί σαν ξίφος και ανεβάζει την προσευχή του σε ανώτερα πνευματικά στάδια χαράς. Τότε γίνεται ικανός να δεχθεί το άγγιγμα του Θεού με τρόπο φανερό και κατανοεί όσα ο Θεός εργάζεται στην καρδιά του και στη ζωή του, μέσα από τα οποία του προσφέρεται η αγιότητα.

Πολλοί είναι εκείνοι που προσεύχονται με πολλές προσευχές και όμως αγνοούν το βαθύ περιεχόμενο των προσευχών τους, με αποτέλεσμα οι λόγοι των προσευχών τους να μην καρποφορούν στον πυρήνα τους. Έτσι μένουν στάσιμοι, βιώνοντας μια επιφανειακή ικανοποίηση πως προσευχήθηκαν, χάνοντας όμως την ευκαιρία να ολοκληρώσουν τις προσευχές τους, υποστηρίζοντάς τες με πράξεις ζωής.

Η προσευχή είναι το μέσον, το στάδιο όπου θεληματικά αθλείσαι για να καταστήσεις το πνευματικό σου σώμα τέλειο στην αγάπη και όχι ο σκοπός της ζωής, όπως κουτά νομίζουν κάποιοι. Ο σκοπός που προσεύχεσαι είναι για να αποκτήσεις πνευματικό σώμα χρηστότητας, για να γίνεις κοινωνός της θείας φύσης, να συνδεθείς με τον Θεό.

Ο αθλητής που αθλείται δείχνει τα αποτελέσματα της άθλησης όχι μόνο πάνω στο σώμα του, αλλά και κατά τη διάρκεια του αγωνίσματος. Κατά τον ίδιο τρόπο και ο αθλητής του πνεύματος, χρησιμοποιώντας την προσευχή σαν στίβο άθλησης, δείχνει τα αποτελέσματα της άθλησης που πέτυχε, όχι μόνο πάνω στο πνευματικό του σώμα, αλλά και στο βίο της ζωής του. Γιατί, τι νόημα έχει, κάποιος αθλητής να λέει αθλούμαι και όντως να αθλείται, αλλά στο σώμα του και στο αγώνισμα να μην παρουσιάζει καμιά βελτίωση, καμιά πρόοδο; Τι νόημα έχει να λέει κάποιος προσεύχομαι και όντως να προσεύχεται, αλλά το πνευματικό του σώμα και ο βίος της ζωής του να μην παρουσιάζει καμία βελτίωση, καμιά πρόοδο;

Ισχυρή δύναμη προσευχής βιώνουν όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν βαθύ και αληθινό σεβασμό προς όλη τη ζωή γύρω τους. Μέσα στο σεβασμό τους διακρίνεται αυξημένη η ευαισθησία και η λεπτότητα της ευγένειας που τους οδηγεί πάντα στη δύναμη της αγάπης και ποτέ στην τραχύτητα, ποτέ στην αδυναμία, ποτέ στη μελαγχολία, ποτέ στο μουντό άνθρωπο. Αυτός ο βαθύς σεβασμός είναι κοινωνία προσευχής, κατάσταση σοφίας.
Όπως δεν μπορείς να δεις την ώρα από ένα ρολόι που δεν έχει λεπτοδείκτες, έτσι δεν μπορείς να γνωρίσεις την Αλήθεια, την Αγάπη, την προσευχή από έναν άνθρωπο που στερείται ανθρωπιά. Όποιος ζει με ανθρωπιά ζει έμπρακτα μεγάλα επίπεδα προσευχής. Επάνω του διακρίνεται άνετα το Πνεύμα του Θεού. Γι’ αυτό ο άνθρωπος διψά να δει Άνθρωπο, γιατί εκεί εύκολα κατανοεί το υπέροχο ύψος του ανθρώπου που είναι ενοποιημένος με τον Θεό.Μην ξαφνιαστείς με αυτό που τώρα θα σου πω. Η συνήθης ανθρώπινη δικαιοσύνη μένει έξω από τις δυνάμεις της υψηλής και καθαρής προσευχής, γιατί στερείται την αγάπη, στερείται τη δύναμη να συγχωρήσει το φταίχτη. Αλλά και όταν τιμωρεί το φταίχτη, δεν κατορθώνει να τον θεραπεύσει ή έστω να τον διορθώσει. Μόνο η Θεία Δικαιοσύνη κρίνει ορθά και δίνει πάντα τη χαρά της υψηλής και καθαρής προσευχής, γιατί έχει τη δύναμη να συγχωρεί το φταίχτη από αγάπη, παρέχοντάς του παράλληλα και τη δύναμη να θεραπευτεί. Ακόμα και εκεί που η Θεία Δικαιοσύνη τιμωρεί, δημιουργεί πλήθος ευκαιριών προς θεραπεία και ελευθερία του φταίχτη. Ναι, οι εκφραστές και ενσαρκωτές των Λόγων της Θείας Δικαιοσύνης έχουν δικαίωμα να συγχωρούν τους εχθρούς τους, να ευλογούν όσους τους καταριούνται, να ευεργετούν αυτούς που τους μισούν, να προσεύχονται για αυτούς που τους κακομεταχειρίζονται και τους καταδιώκουν , συμμετέχοντας έτσι στη Θεία Δικαιοσύνη και αφήνοντας πίσω τους τούς σκοτεινούς κόσμους όπου ζουν οι καρδιές κάποιων που αρνούνται τη θεία Αλήθεια. Αυτοί οι φωτεινοί εκφραστές κατανόησαν καλά πως εφαρμόζοντας τη συγχώρεση χωρίς όρια, αγγίζουν δυνάμεις της υψηλής και καθαρής προσευχής. Γι’ αυτό όσοι μιλούν για προσευχή οφείλουν να προσφέρουν και να ζουν με συγχώρηση χωρίς όρια και αυτή η πράξη τους αναγνωρίζεται σαν υψηλή και καθαρή προσευχή που τους αναδεικνύει δίκαιους.

Ο άνθρωπος που βιώνει προσευχή ζωής μέσα σε ορθή πίστη δεν σχηματίζει μέσα του, ούτε συγκεντρώνει κανενός είδους ανικανοποίητο. Η ολοκληρωμένη αγάπη του προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο τον ελευθερώνει από κάθε ύπουλη παγίδα.

Η προσευχή, για να είναι αληθινή και να φθάσει στο ύψος των ανώτερων δυνάμεών της, απαιτεί την ολοκληρωμένη πίστη, απαλλαγμένη από τις λανθασμένες πίστεις . Αρκετοί είναι εκείνοι που καταφεύγουν στην προσευχή και ταυτόχρονα, μέσα στο βαθύτερο “είναι” τους, ενυπάρχουν οι λανθασμένες πίστεις, οι λανθασμένες αντιλήψεις, οι λανθασμένες στάσεις ζωής. Ο βίος της ζωής τους κυριαρχείται από έλλειψη αγάπης κι έτσι ο πυρήνας τους αντιμάχεται κάθε τους προσπάθεια, λερώνοντας το υπέροχο της προσευχής τους. Βέβαια, πρέπει να επιμείνουν στην προσευχή ωσότου ο λόγος τους και η Αγάπη του Θεού αλλάξουν την οντολογική τους ποιότητα.

Για να λάβει ο άνθρωπος το Πνεύμα του Θεού χρειάζεται πίστη ολοκληρωμένη στην Αγάπη και καθαρότητα του εσωτερικού του “είναι”. Όταν αυτά αποδεικνύονται δια έργου μέσα στο στίβο της ζωής, ο άνθρωπος γίνεται προσευχή.

Πολλοί απευθύνονται στον Θεό με την προσευχή τους, αλλά η πίστη του προσκυνητή της ψυχής τους βρίσκεται ταγμένη αλλού, αλλού, μακριά του Θεού. Άλλοτε ο προσκυνητής τους βρίσκεται πνιγμένος μέσα σε λανθασμένες πίστεις, άλλοτε σε εξαρτήσεις, σε προσκολλήσεις, σε ψεύτικους θεούς, με αποτέλεσμα η προσευχή τους να απευθύνεται σε αυτό που ενδόμυχα προσκυνούν είτε το κατανοούν είτε όχι.
Για τον άνθρωπο που έφθασε να αγαπά την προσευχή και να τη νιώθει στην καρδιά του, καραδοκεί ο μεγαλύτερος εχθρός της προσευχής που είναι ταυτόχρονα η πιο επικίνδυνη και λανθασμένη πίστη: να θεωρεί την ευτυχία και τη χαρά της ζωής ξένα προς τον εαυτό του, ξένα προς το μέλλον του . Ναι, αυτός είναι ο μεγάλος εχθρός της προσευχής. Αυτή η θεώρηση, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν πιστεύτηκε κι αν εμφανίστηκε στο νου και στην καρδιά του ανθρώπου, μαρτυρά μέσα του τη λανθασμένη και αηδιαστική πίστη, πως ο Θεός αδυνατεί ή δεν θέλει να τον κάνει ευτυχισμένο.

Βαθιά προσευχή βιώνει ο άνθρωπος εκείνος που έφθασε να διακρίνει στην κάθε ανθρώπινη στιγμή τη δόξα και την ομορφιά που την περιβάλλει .

Η αληθινή γνώση πως η ζωή κυβερνάται από τη θεϊκή πρόνοια, τη θεϊκή Αγάπη, πρέπει να είναι βαθιά ριζωμένη στον πυρήνα του “είναι” του κάθε ανθρώπου που προσεύχεται. Κι αν έτσι συμβαίνει, αν ο άνθρωπος πιστεύει πως η ζωή κυβερνάται από την Πρόνοια του Θεού, τότε η προσευχή του θα περάσει αδιατάρακτη από όλα τα εμπόδια που παρεμβάλλονται και θα βρει το δρόμο της να φθάσει στο Θείο Φως και να επιστρέψει φορτωμένη με τα δώρα της.

Ένα από τα πολλά που μηχανεύεται ο εχθρός του ανθρώπου είναι να πείσει τον άνθρωπο, με κάθε τρόπο, πως η ζωή δεν κυβερνάται από τη Θεία Πρόνοια, αλλά εξαρτάται μόνο από διάφορους συνδυασμούς δυνάμεων. Ενώ δέχεται τις δυνάμεις και κάνει πολύ λόγο περί αυτών, αποσιωπά και δεν αναφέρει τίποτε το σωστό για τον Δημιουργό των δυνάμεων. Έτσι απομακρύνει τον άνθρωπο και την όποια προσπάθεια προσευχής του, από το θέλημα του Θεού και την Αγάπη Του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορεί ο ανθρώπινος νους να αντιληφθεί, έστω και στο ελάχιστο, την παντοδυναμία του Θεού και το υπέροχο της αγάπης Του, μένοντας γυμνός από κάθε προστασία.

Η προσευχή ολοκληρώνεται όταν στην ανθρώπινη καρδιά υπάρχει ολοκληρωμένη και αυθεντική πίστη πως η Αγάπη του Θεού μάς ελευθερώνει από τα αδιέξοδα. Όταν η ανθρώπινη καρδιά κυριαρχείται από την πεποίθηση πως μόνο η θεία Αγάπη σκύβει στις χαρές και στις λύπες μας προσφέροντάς μας τη βοήθειά της, τότε ο ανθρώπινος νους έχει όλη την κατάλληλη βάση να αντιληφθεί πως διαφορετικά θα ήταν αβάσταχτη η ανθρώπινη αδυναμία μας. Εύκολα θα κατανοούσε πως μέσα στο πέλαγος των δυσκολιών και των αδικιών που θαλασσοδέρνει η ανθρώπινη και προσωρινή αυτή ζωή μας, χωρίς την Αγάπη της Θείας υποστήριξης θα ήταν αδύνατη και η πιο ελάχιστη έκφραση ανθρωπιάς.

Όταν η πιο πάνω επίγνωση και κατανόηση ωριμάσει μέσα στον άνθρωπο, γίνεται πηγή μεγάλης χαράς και ευδαιμονίας, διότι είναι σπουδαίο να βιώνεις πως δεν είσαι μόνος. Διότι είναι σπουδαίο να βιώνεις την αγάπη του Δημιουργού σου κάθε σου στιγμή να σε συνοδεύει, να σου προσφέρεται. Διότι είναι σπουδαίο να κατανοείς, να ζεις μέσα σου τη χαρά πως είσαι δημιούργημα μιας τόσο τέλειας Αγάπης που όλη η δύναμη του ορατού και αόρατου κόσμου αδυνατεί να συλλάβει έστω και μια σταγόνα από τους ωκεανούς της μεγαλοσύνης της. Διότι είναι σπουδαίο μέσα στη μικρότητα του περιορισμένου κτίσματος του ανθρώπου να αποκαλύπτεται, να λάμπει, να παρουσιάζεται το φως της θεότητας . Διότι είναι σπουδαίο αληθινά όταν απλώνεις τα χέρια προς το σύμπαν του ορατού και αόρατου κόσμου και το καλείς μαζί σου να πει ευχαριστώ στο Δωρητή της ζωής. Διότι είναι σπουδαίο… Διότι είναι σπουδαίο… Διότι είναι αληθινά σπουδαίο να κοινωνείς την αλήθεια της προσευχής. Τότε απολαμβάνεις και κατανοείς πως η μυστική Θεία Αγάπη, αυτή είναι που σε κάνει προσευχή, άγιο, καθαρό. Αυτή σε αναδεικνύει λατρευτικό ον.

Ο άνθρωπος φθάνει μέσα στην καρδιά της τελειότητας όταν δει όλο του το “είναι” διαποτισμένο, πυρωμένο από την κοινωνία της τέλειας Αγάπης, όταν δει νου και καρδιά, διαλογισμούς και προθέσεις, βιώματα και πράξεις, όλα του φανερά και κρυφά, εσωτερικά και εξωτερικά να πάλλονται στο φως Της. Αυτό το φως, η εμπειρία που ο άνθρωπος αυτός ζει, είναι μια παντοτινή αδιάλειπτη προσευχή.

Αρκετοί είναι και εκείνοι οι άνθρωποι της προσευχής που πέφτουν στη σιχαμερή και ασυγχώρητη πράξη να χρησιμοποιούν τους θείους Λόγους διαβολικά, νεκρώνοντας έτσι τα δικά τους πνευματικά αισθητήρια και σπέρνοντας πνευματικό και οντολογικό κίνδυνο στους συνανθρώπους τους. Αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τους θείους Λόγους με το πρόσχημα ότι διορθώνουν και όμως προσβάλλουν, με το πρόσχημα πως παρηγορούν και όμως εξουθενώνουν, με το πρόσχημα πως ενεργούν στο όνομα του Θεού και όμως υπηρετούν την κακία του διαβόλου, με το πρόσχημα πως είναι πνευματικοί και όμως έχουν νεκρή καρδιά˙ τους διακατέχει ψυχρή νοσταλγία . Χρησιμοποιούν τους θείους Λόγους με το πρόσχημα πως προσεύχονται κι όμως, είναι δούλοι στις εξαρτήσεις τους˙ με το πρόσχημα πως ζυγώνουν αγαπητικά τους συνανθρώπους τους για να τους διδάξουν την αγάπη και όμως, μέσα τους φλέγονται και κυριαρχούνται από δαιμονισμό, κρατώντας σφιχτά στο “είναι” τους την κρυφή τους αγάπη, την αρρωστημένη ιδέα τους πως είναι ανώτεροι από τους άλλους, πως είναι ανώτεροι από όλους αυτούς που έρχονται σε επαφή μαζί τους. Όσοι πράττουν τα πιο πάνω αυτοκαταδικάζονται μέσα από την πράξη τους, η οποία μένει ασυγχώρητη, αποκλείοντας τον εαυτό τους ακόμα και από την προσευχή της μετάνοιας.

Εσύ που τολμάς αυτά, Θεό δεν φοβάσαι; Το Λόγο που σου δωρίστηκε να θεραπεύεις εσύ τον χρησιμοποιείς για να φονεύεις; Αυτόν το Λόγο που σου δωρίστηκε και σου δίνει την εξουσία να ελευθερώνεις εσένα και τον κάθε συνάνθρωπό σου από τα δεσμά του εχθρού στο πνευματικό σας σώμα, εσύ πρώτος ύπουλα τον χτίζεις όπως θέλεις για να ελέγχεις την πνευματική του ελευθερία; Αυτό το Λόγο που σου δωρίστηκε για να απομακρύνεις τον κίνδυνο, εσύ τον χρησιμοποιείς επικίνδυνα ; Εσύ που ενεργείς έτσι δεν φοβάσαι το Δωρητή, δεν ντρέπεσαι το συνάνθρωπό σου; Άνθρωπε που πράττεις έτσι, ποιος είσαι και αγγίζεις τα ιερά της ψυχής των ανθρώπων και με άτιμο τρόπο τους μολύνεις;

Υπάρχουν κάποιοι που παρουσιάζονται σαν άνθρωποι της προσευχής είτε σαν θρησκευτικά πρόσωπα των εκάστοτε θρησκειών είτε σαν μεμονωμένα άτομα που δήθεν αγαπούν την προσευχή είτε σαν μεμονωμένα άτομα δυνάμεων, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τον πόνο και το χαμό των γύρω τους και τρώνε τις σάρκες αυτών που χάνουν το δρόμο της ζωής. Αυτοί οι φαινομενικοί άνθρωποι της προσευχής καταδικάζουν τον εαυτό τους, αποκλείοντάς τον από την ευλογία της προσευχής, σε σημείο που η προσευχή τους σε ώρα ανάγκης λαμβάνεται σαν αμαρτία.

Ευτυχισμένοι οι άνθρωποι που έχουν καρδιά απαλλαγμένη από δόλο και κακία, γιατί αυτοί απορροφούν πλουσιοπάροχα τη θεία ενέργεια, η οποία τους περιβάλλει σαν αδιάσπαστη ασπίδα προστασίας.

Αυτοί που έχουν ολοκληρωμένη αγάπη προς τον Θεό και η ελπίδα τους στηρίζεται αληθινά στην Αγάπη Του, απορροφούν μέσα τους την εύνοια της θείας ενέργειας.

Θέλεις να εισχωρήσεις σε βαθιά δύναμη προσευχής; Να είσαι έτοιμος να δεχθείς κάθε είδους αδικία χωρίς τον παραμικρό γογγυσμό˙ να είσαι έτοιμος να δεχθείς τις πιο άπρεπες προσβολές χωρίς αντιστάσεις, χωρίς πικρούς διαλογισμούς˙ να είσαι έτοιμος να δεχθείς την περιφρόνηση εκείνων που αγάπησες, εκείνων που τίμησες, χωρίς να μελαγχολεί ο νους και η καρδιά σου˙ να είσαι έτοιμος να χάσεις υγεία και πλούτη χωρίς να γίνεσαι πικρός ποιητής, χωρίς να αποκτάς ψυχικό βάρος, χωρίς να χάνεις την αγάπη σου για τη ζωή και το μέλλον. Έχοντας αυτή την ετοιμότητα σε κάθε στιγμή της ζωής σου, σύντομα μεγάλα μυστικά των δυνάμεων της προσευχής θα είναι κτήμα σου.

Γνωρίζω προσωπικά έναν άνθρωπο ο οποίος μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες ζωής στράφηκε στην προσευχή ζητώντας τη θεία βοήθεια. Την ώρα της προσευχής του αξιώθηκε να ακούσει ουράνια φωνή να του μιλά και έμεινε κατάπληκτος με όσα άκουσε. Μέσα σε όλα όσα του είπε η ουράνια φωνή, του πρότεινε να μελετήσει μέσα στη δυστυχία των δεινών του τα θαύματα του Θεού, τον παρότρυνε να μάθει να βλέπει παντού τη θεία αγάπη και τον παρατήρησε για την άγνοιά του και τη θεληματική αδυναμία του να διακρίνει την Αγάπη του Θεού μέσα στις δυσκολίες και στους πόνους της ζωής. Όταν ο άνθρωπος έκανε πράξη αυτό που του ειπώθηκε, είδε να υποχωρούν με θαυματουργικό σχεδόν τρόπο, δυσκολίες τεράστιες, οι οποίες τον πίεζαν. Και όταν έπαυε να μελετά τη θεία αγάπη επανέρχονταν τα δεινά, μέχρι που πείστηκε πως ο Θεός ήθελε να τον τελειοποιήσει, ώστε σε όλες τις συγκυρίες της ζωής να μη χάνει την κοινωνία μαζί Του.

Να αγαπάς είναι ζωή˙ να ζεις ζωή αγάπης είναι τέλεια προσευχή. Η πράξη αγάπης δικαιώνει την προσευχή όταν υπάρχει ολοκληρωμένη μέσα σε ιερή πίστη. Αυτή η ιερή πίστη δεν πρέπει να μολύνεται ποτέ και για κανένα λόγο με εμπάθειες, δεν πρέπει να υπάρχουν μέσα της, ούτε στο ελάχιστο, εχθρικές διαθέσεις, αλλά να ολοκληρώνεται στη χρηστότητα, έτσι που όλος ο άνθρωπος να αναδεικνύεται ζωντανή προσευχή.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μέσα τους εικόνες ζωής οι οποίες ολοκληρώνουν πρότυπα που λειτουργούν δοξαστικά σαν ασίγητη προσευχή, χαρίζοντάς τους τη χαρά του ολοκληρωμένου ανθρώπου. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που έχουν μέσα τους λανθασμένες εικόνες οι οποίες ολοκληρώνουν μολυσμένα πρότυπα που λειτουργούν σαν εχθροί της ψυχής, σαν δυνάμεις που αντιμάχονται την προσευχή, σαν παιδιά που λεηλατούν το σπίτι του πατέρα τους, δηλαδή τον ίδιο τον εαυτό τους.

Σε πολλούς ανθρώπους οι λανθασμένοι ορισμοί της λογικής και των δυνάμεών τους γίνονται μεγάλο εμπόδιο προς την προσευχή. Πολλές φορές ο αρνητικός λόγος που μέσα τους κυοφορούν οι άνθρωποι γίνεται αιτία να μην μπορεί η ψυχή να βρει διέξοδο, έστω και λίγο πρόσφορο έδαφος μέσα της για να δημιουργήσει τη μυστική προσευχή, τον κρυφό εσωτερικό στεναγμό της, αδυνατώντας έτσι να βοηθήσει τον εαυτό της. Η ψυχή αυτή χάνει κάθε συμμετοχή στις δυνάμεις της προσευχής και αποκόπτεται οριστικά από το Θείο Φως, χάνει μέσα της κάθε επαφή με τη θεία της εικόνα.

Ο κρυφός εσωτερικός στεναγμός είναι η κορυφαία μυστική προσευχή της ψυχής προς τον Θεό. Κρυφά από όλες τις δυνάμεις της και ιδιαίτερα από τη λογική της δύναμη , αλλά και από τον αόρατο κόσμο, μιλά στην αγάπη του Θεού. Η προσευχή αυτή φθάνει πάντα ενώπιον του Θεού και έχει μεγάλη αξία γι’ Αυτόν. Αμέτρητοι είναι οι άνθρωποι που έχουν σωθεί απ’ αυτήν την προσευχή της ψυχής. Αυτόν τον εσωτερικό στεναγμό της ψυχής μόνο ο Θεός έχει την εξουσία να αποκωδικοποιήσει.

Υπάρχουν περιπτώσεις που στους πραγματικά φωτισμένους ανθρώπους η ψυχή αποκαλύπτει το μυστικό στεναγμό της, αποκαλύπτει τις μυστικές της προσευχές. Ευτυχισμένος όποιος ζει αυτή την εμπειρία, γιατί θα αισθανθεί το μεγαλείο της προσευχής και της ψυχής.

Είπαμε πως η οντολογική ποιότητα του ανθρώπου είναι το απαύγασμα της προσευχής του. Αυτή είναι και η εσώτατη φωνή του “είναι” του που περιέχει μέσα της όλη την υπαρξιακή δύναμη του ανθρώπου.

Οι άνθρωποι που έχουν μολυσμένη εσωτερική φωνή, φωνή θανάτου, ας μην αναζητήσουν θεραπεία πουθενά αλλού παρ’ εκτός στην προσευχή και στην ολοκληρωμένη καθαρότητα της πίστης τους.

Η στάση που έχεις απέναντι στη ζωή είναι η καρδιά της προσευχής σου. Πολλοί άνθρωποι έχουν λανθασμένη στάση ζωής, με αποτέλεσμα να αντιμάχονται ή και να φονεύουν τις δυνάμεις της ψυχής. Νεκρώνουν τη χαρά και διώχνουν το άγγιγμα του Θεού.

Τη στάση ζωής την καθορίζει ο λόγος που κυριαρχεί στο “είναι” των ανθρώπων. Όταν ο λόγος αυτός δίνει λανθασμένη στάση ζωής, ο άνθρωπος γίνεται εχθρός της ιερής προσευχής του. Ο εσωτερικός λόγος οφείλει να αναδεικνύει τον άνθρωπο, Άνθρωπο και άρωμα προσευχής.

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει σε υψηλά πεδία προσευχής αν δεν έχει δεχθεί μέσα του λόγο κατάλληλο, που να τον κάνει κατάλληλο προσευχής και να ολοκληρώνει το “είναι” του στην προσευχή. Αυτόν το λόγο που ονομάζω εδώ κατάλληλο λόγο προσευχής, ο άνθρωπος μπορεί να τον δεχθεί από διάφορες πηγές. Μπορεί να εκπηδήσει από τον πλούτο της ψυχής του, μπορεί να τον δεχθεί από αγίους ανθρώπους, μπορεί να σχηματιστεί από την πείρα της ζωής του, μπορεί να γεννηθεί μέσα στη διάνοιά του από την ποιητική του καρδιά, μπορεί να του τον προσφέρουν τα άγια όντα είτε φανερά είτε κρυφά, μπορεί να μεταδοθεί μέσα του από την ένωση των ενεργειών του όταν το θηλυκό και το αρσενικό μέρος του κοινωνήσουν και συζούν γαλήνια και αρμονικά μεταξύ τους, μπορεί να τον λάβει μελετώντας τους λόγους και το βίο της Αγάπης ή μπορεί να του δωρηθεί απευθείας από τον Θεό. Αδύνατον όμως ο άνθρωπος να βιώσει υψηλές δυνάμεις της προσευχής χωρίς κατάλληλο λόγο. Πάντα, ο καθένας θα βιώνει δυνάμεις της προσευχής σύμφωνες με την ουσία του λόγου που μέσα του έχει.

Όταν βιώνεις ορθά τη προσευχή τότε ζεις έντονα τη μηδαμινότητα, την προσωρινότητα του ανθρώπου στο χρόνο της εδώ ζωής. Έτσι γίνεσαι άπιαστος από τα φαντάσματα που επιδιώκουν γύρω σου οι πολλοί. Όταν βιώνεις την προσωρινότητα σωστά, οδηγείσαι στη βαθιά εκτίμηση της κάθε στιγμής της ζωής και απολαμβάνεις το παρόν σαν διαρκές δώρο, βρίσκεσαι σαν σε διαρκή έκσταση ενώ, όταν βιώνεις λανθασμένα την προσωρινότητα γεμίζεις φόβους, ανασφάλειες, πικρίες, ψυχρότητα, αποστασιοποιείσαι από τον ορθό τρόπο ζωής, παραδέρνεις στη μικρότητα και στην απελπισία και οι ορίζοντες της καλοσύνης σου στενεύουν απελπιστικά. Να θυμάσαι πως όταν αδυνατείς να βιώσεις την προσωρινότητα της εδώ ζωής σωστά, είσαι ένα κατάλληλο σκεύος για κάθε κακία, για κάθε άτοπο. Βρίσκεσαι έτσι μακριά από τις αληθινές δυνάμεις της προσευχής.

Αμέτρητοι στην εποχή μας είναι αυτοί που κυνηγούν μανιωδώς τη γνώση . Όλη η γνώση που μπορεί να συγκεντρώσει ανθρώπινος νους, εάν δεν φθάσει στην ιερότητα της πίστης , θα αποδειχθεί άκαρπο δέντρο, στείρα μάνα, έστω κι αν γέννησε πολλά παιδιά και θα βρίσκεται πάντοτε πρόθυμη, αυτή και τα παιδιά της, για κάθε κακό, άσχετα πόσο έντεχνα θα προσπαθήσει να το κρύψει.

Μεγάλο μέρος του άγχους και της ανασφάλειας που ζουν οι άνθρωποι της κάθε εποχής έχει ρίζα του την έλλειψη προσευχής και την απληστία. Γι’ αυτό η προσευχή σώζει τους πάσχοντες από άγχος, ανασφάλειες, σκληρότητες, εγωισμούς, δοξομανίες, όταν την εργάζονται αληθινά, αφού η δύναμή της σφαγιάζει την απληστία και ξυπνά τη θεία αγάπη της καρδιάς.

Βέβαια, ορισμένοι άνθρωποι, αρρωστημένοι από βαριά μορφή απληστίας, βλέπουν ακόμα και την προσευχή σαν μέσον κέρδους και είναι βέβαιο πως αρκετοί από αυτούς εισέρχονται στις εκάστοτε θρησκείες για να επωφεληθούν και να αποκτήσουν αυτά που από πλεονεξία, ενδόμυχα, λατρεύουν. Άλλοι πάλι, παρουσιάζονται μεμονωμένα, εκτός κάθε θρησκείας, σαν άνθρωποι πνευματικού περιεχομένου και αναζητούν εκείνα που αγαπούν, συνήθως εις βάρος των συνανθρώπων τους. Αυτοί όμως οι άνθρωποι δεν θα γνωρίσουν ποτέ ούτε τις χαμηλότερες βαθμίδες της προσευχής. Αυτό που μόλις ανέφερα σε παρακαλώ μην το θεωρήσεις μικρό κακό, κατανόησέ το σαν άνθρωπο που σβήνει από δίψα και πέφτει σε παραισθήσεις και πεθαίνει, την ίδια στιγμή που κοντά του ο ποταμός της προσευχής ζητά να ξεχυθεί από την καρδιά και από το στόμα του και να ζωογονήσει με το νερό του λόγου όλη του την ύπαρξη.

Ωραία προσευχή είναι ο άνθρωπος εκείνος που προσέχει ώστε ο λόγος του να μην μεταφέρει στους συνανθρώπους του τους πόνους, τις πικρίες, τους ψυχικούς του φόβους. Ο άνθρωπος αυτός μοιάζει με φωτισμένο ποιητή που από λεπτότητα, προσέχει οι πόνοι και οι δυστυχίες που χτύπησαν τη ζωή του να μη στάζουν στους λόγους των ποιημάτων του και κάνουν τα ποιήματα του πικρά, αλλά και από αγάπη για να μη γεμίσει τον καθαρό νου των αγαπημένων του νεαρών αναγνωστών με λόγους που θα γεννούν μέσα τους θάνατο και θλίψη.

Ωραία προσευχή είναι ο άνθρωπος εκείνος που η καρδιά του αγαπά αληθινά τον Θεό. Ο Θεός θα στείλει σ’ αυτόν τον άνθρωπο πλήθος ευλογιών. Η ευτυχία θα τον συνοδεύει και η ελπίδα του ποτέ δεν θα χαθεί, γιατί αυτό που αγαπά είναι όντως Δύναμη.

Όταν δια μέσου της προσευχής φεύγει κανείς πραγματικά έξω από την ασφάλεια του κοσμικού νου, τρομάζει από το πλήθος των επιθέσεων που δέχεται από τον εχθρό. Στο στάδιο αυτό πολλοί είναι εκείνοι που εγκαταλείπουν τις δυνάμεις της προσευχής, αλλά και πολλοί πείθονται πως για να λυσσάει ο εχθρός τόσο πολύ εναντίον τους, αυτό σημαίνει πως δεν είναι “δικοί του” και γι’ αυτό έχει βαλθεί να τους διώκει με κάθε τρόπο. Έτσι, τρέχουν με λαχτάρα στην προσευχή για να σωθούν και γνωρίζουν μεγάλες δυνάμεις της.

Ο άνθρωπος που φθάνει να ζει όλη του τη ζωή σαν προσευχή, τα πάντα γύρω του και μέσα του γίνονται φωνές τέλειας αγάπης που του φανερώνουν την παντοδυναμία του Θεού.

Καιρός όμως να μιλήσουμε για τα εφτά στάδια της προσευχής και είθε ο Θεός να οδηγήσει όλη την ανθρωπότητα στο υψηλότερο στάδιό της που είναι η χρηστότητα του εσωτερικού μας ανθρώπου, η τελειοποίηση του πνευματικού μας σώματος στη σοφία της αγάπης Του.

Ακολουθούν τα επτά επίπεδα της προσευχής.